Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) قیدوں پتاشاہی . 25 شاه مصر دا سفنہ دیکھنا
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) قیدوں پتاشاہی . 25 شاه مصر دا سفنہ دیکھنا
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
قیدوں پتاشاہی . 25
شاه مصر دا سفنہ دیکھنا
شاه مصر اک راتیں ستا، نیندر جوش کھلارے ۔
سفنے دے وّچ ڈٹھوسُ خود نوں، بیٹھا نیل کنارے ۔
پاٹ ندی دو طرف کھلوئی، کندھاں جویں ٹکائیاں ۔
گائیاں ستّ جسے تھیں بھریاں، وچوں ظاہر آئیاں ۔
جاں ایہہ نکل بنے آئیاں، ہور پچھوں دس آئیاں ۔
گائیاں ستّ جسے تھیں لاگر، مگر اوہناں اٹھ دھائیاں ۔
لاگر گائیاں نے ستّ فربا، ثابت نگل لنگھائیاں ۔
تے اوه رہیاں سبھے لاگر، تازه نظر ن آئیاں ۔
کردیاں شور اڑاندیاں ستے، لہندے طرف سدھائیاں ۔
چا کداڑ اڈائیاں گرداں، پائیاں مصر دہائیاں ۔
...............................................................
تّن گئیاں نسّ مغرب طرفے، مشرک تّن سدھائیاں ۔
اک گئی ول اڈّ اسمانے، کردی شور دہائیاں ۔
ہور ڈٹھے ستّ خوشے تازے، دانیاں تھیں پور سارے ۔
بعد اوہناں ستّ سکے خوشے، نظر پئے یک بارے ۔
ایہہ سکے مل ہریاں پلچے، اوه بھی اوہناں سکائے ۔
تازه خشک رلے ہن سارے، سکے نظریں آئے ۔
بعد اوہناں اک مرد ڈٹھا سو، صورتَ نوری سایہ ۔
بیٹھا تخت مصر دے اتے، بھی اس پاس بٹھایا ۔
شاه عزیز ڈٹھا ایہہ سپنا، رہیا قراروں خالی ۔
خوابوں اٹھ کھلویا کمبدا، عقل رہی متوالی ۔
تن کمبے آرام ن دل نوں، غالب ہیبت دھانی ۔
دم دم ودھے دلے وچ دہشت، چشم وسائے پانی ۔
سّد مئبر کاہن سارے، ہور امیر وزیراں ۔
شاه سنائی خواب تمامی، طلب کرے تعبیراں ۔
.......................................................
اوہناں کہیا ایہہ خواب پریشاں، کیا کہاں تابیروں ۔
اس دا علم ن ساڈے تائیں، کیا کراں تقریروں ۔
خاصے ستر مرد ازیزے، پکڑے قتل کرائے ۔
ونڈ خزانے مال تساں تے، میں سبھ عمر گوائے ۔
.....................................................
باقی دے سبھ قتل کریساں، جے ن کرسو کاری ۔
ظالم تسیں گوائی نئمت، بے کاری وّچ ساری ۔
یوسف پاسوں سپنپھل پچھن آؤنا
تاں اس ویلے ساقی تائیں، یوسف یاد پیا سو ۔
اوه پیغام زنده وچ اسدا، اس نوں بھّل گیا سو ۔
دل وّچ شرم کریندا ساقی، میں بھلا پیغاموں ۔
پاس عزیز کہے وّچ بندی، ہے اک یوسف ناموں ۔
عقل ن شکل برابر اسدی، تقوٰی حد ن کائی ۔
صفت کراں جے لکھ لکھ واری، لکھوں اک ن کائی ۔
وڈی شان کمال وڈیرا، کیا کہاں میں شاہا ۔
تعبیراں دا علم تمامی، اسنوں مالم آہا ۔
.......................................................
حکم ہویا جا حاَل سناؤ، جے مشکل کھلھ جاوے ۔
ساقی گیا زنداں وّل پر ہن، یوسف تھیں شرماوے ۔
منہ پور پلہ پا لکایا، تاں یوسف وّل آیا ۔
ساقی نوں کر لطفَ محبت، یوسف نے فرمایا ۔
اے ساقی تقدیر الٰہی، تیرے وسّ ن کائی ۔
لاه پرده میں رنج ن تیتھیں، شرم ن کر کجھ بھائی ۔
ساقی نے لاه پرده مونہوں، پیریں سیس جھکایا ۔
عذر قصور کہے تے خوابوں، سارا حاَل سنایا ۔
سفنے دی تعبیر
کال نشانی لاغر گائیاں، یوسف نے فرمایا ۔
فربا تھیں تعبیر ارزانی، اددوں سال بتایا ۔
ہرے سٹے تعبیر ایہا ای، سالاں دی ارزانی ۔
ستّ اوہناں دی بعد جو ایویں، خشکوں کہت نشانی ۔
آونگے ستّ سال اجیہے، اول حکم الاہوں ۔
ڈنگر فربا ہری زرائت، کسرت غلہ گھاہوں ۔
جو کجھ جمع اوہناں وّچ برساں، رکھے روک لوکائی ۔
کال زمانے سبھ کھا جاسن، اجے قرار ن کائی ۔
اول ستّ ورھے ارزانی، کسرت پیداواری ۔
کجھ کھاون کجھ اّن سٹیسن، کرن خمییت بھاری ۔
پھیر ستّ ورھے ن بارش ہووے، دھرت ن کجھ اگاوے ۔
ارزانی دا سبھ زخیره، اس وّچ کھادھا جاوے ۔
اس تھیں بعد ورھے مینہہ ہر جا، ہوگ زرائت سارے ۔
تیل تلوں انگوروں شیره، رسا کماد نتارے ۔
....................................................
سنیا شاه بیان جداہیں، جاتا سچ یکینوں ۔
ایہہ کلام مئسر ہوئی، یوسف پاک امینوں ۔
......................................................
کہے امیر وزیراں تائیں، یوسف نوں لے آؤ ۔
بندوں کڈھ لیاؤ جھبدے، میرے پاس پہنچاؤ ۔
گئے امیر کرن تازیماں، ہر اک سیس نواوے ۔
عرض کرن اٹھ چلو حضرت، سن یوسف فرماوے ۔
بندی خانے وچوں جاں لگ، قیدی سبھ ن جاون ۔
جا کے کہو ازیزے تائیں، مشکل میرا آون ۔
شاه کہے سن سبھناں تائیں، بخشی اساں رہائی ۔
تے خود یوسف باہر آوے، دیر ن لاوے کائی ۔
قاصد تھیں سن ایہہ گّل یوسف، کہندا دوجی واری ۔
مڑ جا طرفے صاحب اپنے، آکھ حقیقت ساری ۔
جنہاں زناں ہتھ دیکھ وڈھائے، پچھ اوہناں تھیں حالے ۔
مالم پاک خدا نوں سارے، مکر نساواں والے ۔
پچھو کس خیانت کیتی، کس تھیں ہے بریائی ۔
جس تھیں میں وچ بندیخانے، ایڈ مصیبت پائی ۔
یوسف دا نہکلنک سدھ ہونا
صد منگائیاں شاه مصر نے، زناں مصر تھیں سبھے ۔
تاں یوسف دا عمل کویہا، حاَل حقیقت لبھے ۔
شاه کہے اے زنوں سناؤ، حاَل جو نظریں آیا ۔
کویں ڈٹھا تساں یوسف تائیں، خود ول جداں بلایا ۔
اوہناں کہیا وچ یوسف کائی، مول نہیں بریائی ۔
کل صفائی نظریں آئی، تے سبھ نیک کمائی ۔
تے اس ویلے کہے زلیخا، سچ ہویدا آیا ۔
ایہہ وچ رہیا امانت پورا، میں اس جدوں بلایا ۔
.......................................................
قاصد جا پیغام سنایا، حضرت یوسف تائیں ۔
حق ہویا اج ظاہر یوسف، چل ہن خوف ن کھائیں ۔
............................................................
سن کے حاَل امیراں تائیں، کہے مصر دا سائیں ۔
یوسف نوں لے آؤ مینتھے، پاس رکھاں اس تائیں ۔
....................................................
یوسف دی تعظیم گزارن، جاں دربارے آیا ۔
لہ تختوں شاه سر منہ چمے، چھاتی نال لگایا ۔
تخت اتے لے یوسف تائیں، اپنے نال بہایا ۔
یوسف نال کرے کجھ گلاں، دانائیؤں ازمایا ۔
شاه عزیز زباناں ستر، بولے یاد تمامی ۔
ہر ہر وچ زبانے پیندا، یوسف نال کلامی ۔
......................................................
وچ بولی عبرانی یوسف، کجھ کلام سنائی ۔
شاه رہیا سن حیرت اندر، اس دی سمجھ ن آئی ۔
عرض کرے ایہہ کی فرمایا، یوسف راز دسایا ۔
بہت پسند پیارا یوسف، دل اسدے نوں آیا ۔
یوسف نوں عزیز نے خلیفہ تھاپنا
یوسف دی دانائی ڈٹھی، شاه عزیز پکارے ۔
اج مکین امین اساڈا، توں ایں یوسف پیارے ۔
کر مینوں وّچ زمیں خلیفہ، یوسف نے فرمایا ۔
خلق نگاه رکھاں جو مینوں، علم لگاتوں آیا ۔
یوسف دے دل طلب ایہائی، رہساں وچ مشگولی ۔
یاد رہے ربّ ہر دم دل دے، خدمت تداں قبولی ۔
شاه خلیفہ کیتوسُ خلکیں، ہوش ڈٹھی آگاہی ۔
سال پچھے تس شاه بنایا، چھوڑ گیا خود شاہی ۔
کہت دا مقابلہ کرن لئی اسدی ویونت
یوسف تائیں ملک مصر دا، جاں قبضے وّچ آیا ۔
بیل دتے ہر گھر تھیں لوکاں، جاری حکم کرایا ۔
کم چھڈو سبھ باجھ کفایت، کرو زرائت سارے ۔
جنگل کوه گھراں وچ خلقت، غلہ تخم کھلارے ۔
.........................................................
پنجواں حصہ گھر وچ لوکاں، رکھن حکم کرایا ۔
حصے چار لئے خود یوسف، ہر جا مّل پہنچایا ۔
.............................................................
غلے تھیں ستّ شہر بھرائے، کیتے خرچ خزانے ۔
مصرعے گرد بنائے ہر جا، بہت ضیافت خانے ۔
............................................................
نئمت کھادھی شکر ن کیتا، دنیاں دے وّچ لوکاں ۔
ربّ کہے کر جبرائیلا، قہر میرے تھیں ہوکاں ۔
کہت دا حاَل
ایڈک کہت پیا اوه بھارا، کیا بیان کراہیں ۔
سنیا کنے ن ڈٹھا ہرگز، اول آخر تائیں ۔
تڑپھے خلق بھکھی کر نعرے، پیش ن جاوے کائی ۔
سبھ نقدی لے یوسف اگے، آئی سبھ لوکائی ۔
آیاں تائیں حضرت یوسف، مول ن موڑے خالی ۔
لوک رہن ہر شام سبائیں، در پور کھڑے سوالی ۔
مسکیناں نوں مفت کھواوے، دیوے مّل غنییاں ۔
ساری خلق مصر ول ڈھکی، اندر کہت قضیاں ۔
...........................................................
کیتا رہم سبھاں پور یوسف، مصرعے خلق اتاری ۔
خاص ضیافت خانے اندر، کھاوے خلقت ساری ۔
.........................................................
ہن سارے اقراری ہوئے، یوسف دے اسیں بردے ۔
عمراں شکر کراں اہسانوں، حق ادا کد کردے ۔
کال گیا مینہہ جھڑیاں آئیاں، جاں ستّ سال وہائی ۔
سبھ آزاد کیتے میں بردے، یوسف حکم سنائے ۔
مال اسباب مویشی، ملکاں، موڑ دتے سبھ تائیں ۔
کرو زرائت آکھ سنایا، وسو گھریں خود جائیں ۔
میں بھی بنده خالق سندا، جسدی خلقت ساری ۔
ابدییت دی خدمت سبھ دے، سر تھیں اساں اتاری ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
