Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) زلیخا دا مراد پانا . 26
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) زلیخا دا مراد پانا . 26
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
زلیخا دا مراد پانا . 26
گیا عزیز جہانوں جس دن، یوسف تھیں چھّڈ شاہی ۔
سبھ مقصود مئسر ہوئے، جویں ارادة آہی ۔
عدل انصاف تریک توامی، خلقت دی آبادی ۔
شہر وسائے کرم کمائے، گھر گھر فرحت شادی ۔
.........................................................
قہر زمانے شاه ازیزے، مرگوں عمر نکھٹی ۔
بے سر رہی زلیخا آجز، درد وچھوڑے لٹی ۔
.....................................................
سال گئے پچونجا عمروں، زلفوں گئی سیاہی ۔
نور اکھیں تھیں قوت بدنوں، حاَل جمال تباہی ۔
.....................................................
بیٹھا یوسف تخت جداہیں، ایہہ نت خبر پچھاوے ۔
کس نے ڈٹھا یوسف تائیں، مال لوے دسّ جاوے ۔
......................................................
مسکیناں دیاں زناں مصر تھیں، راتیں دنے ہزاراں ۔
آ یوسف دیاں دسن خبراں، تے ہوئیاں زرداراں ۔
جھوٹھیاں سچیاں گلاں کرکے، لٹ کھڑیا زر لوکاں ۔
ہتھوں خالی رہی زلیخا، وّچ برہوں دیاں جھوکاں ۔
........................................................
جس بت نوں ایہہ سجده کردی، ہور عبادت ساری ۔
اہا اک رہیا ہتھ اسدے، اسدی بہت پیاری ۔
ایہہ بھی وصل سوال کرن نوں، یوسف تھیں اک واری ۔
مینوں یار ملاوے ایہو، آس دلے وچ دھاری ۔
پے سجدے وّچ ہر دم بتّ تھیں، کردی عرض دوائیں ۔
میل میرا مہبوب کدائیں، صبر پوے میں تائیں ۔
......................................................
گھر تھیں باہر نکل زلیخا، روندی پھرے نتانی ۔
مگرے نکل ٹری اٹھ دائی، اوه غمخوار پرانی ۔
........................................................
دائی دیکھ رووے دکھ اسدا، اسنوں خبر ن کائی ۔
دائی پور تاثیر دکھاں تھیں، رو رو کرے دہائی ۔
زلیخا دے دل روڑھے
تے اوه حاَل زلیخا والا، ہن وّچ لکھن ن آوے ۔
ن دیوانی ن اوه عاقل، عقلوں دور نساوے ۔
جان جہانوں خبر ن کائی، یوسف دلوں ن جاوے ۔
مینوں چھوڑ گیا کت یوسف، رو رو کے فرماوے ۔
.......................................................
نڑیاں دی اس کلی بدھی، یوسف دے وچ راہے ۔
کدے ہووے جے یار اسانوں، ویکھے نال نگاہے ۔
..................................................
اے یوسف توں کت وّل جاندوں، ویکھ میرا دکھ جائیں ۔
میں دیدار تیرے دی خواہاں، آ دیدار کرائیں ۔
عالی قدراں والیا شاہا، ویکھ نتانیاں تائیں ۔
بے قدراں دیاں حالاں اتے، کریں نگاه کدائیں ۔
.......................................................
اندر شور آواز ن سندے، لنگھدا لشکر سارا ۔
مڑ کلی وچ داخل ہندی، روندی حاَل آواره ۔
غم دی سی-حرفی
الفوں اج برہوں دی چمکے، بے بریاں کر سٹی ۔
تے تڑفاں سے ثابت ناہیں، جیم جلاں غم لٹی ۔
ہے حرام ہوئے سکھ مینوں، خے خواری وّچ پائی ۔
دال دکھاں نے توڑ گوائی، زالوں زبھا کرائی ۔
رے روندی زے زاری کردی، سین سکیندی تپدی ۔
شین شکار ہوئی میں تیری، صاد صبر وّچ کھپدی ۔
زادوں ضرب لگی دل برہوں، توئے طاقت تھیں ہاری ۔
زوئے ظہور غماں دا ہویا، اینوں عقل وساری ۔
غین غماں نے گھروں اجاڑی، فے فرکت نے لٹی ۔
قاف قرار گیا ای میں تھیں، کافوں کرم نکھٹی ۔
لام لٹی میں میم مروڑی، نون نیاری یارا ۔
واؤ وساری دل تھیں یوسف، ہے ہاری دل سارا ۔
لام لگائیاں غم دیاں تیغاں، الفوں آس ترٹی ۔
یہ یارا میں وّچ جدائی، ہجر جہنم سٹی ۔
ایویں کردی گریازاری، برہوں لامبو لاوے ۔
تپے کھپے کجھ پیش ن جاوے، ن بتّ یار ملاوے ۔
.......................................................
ایویں جاری رہی زلیخا، برہوں دے وّچ سوزاں ۔
تے ہن فرق ن جاپے اسنوں، راتاں تے وّچ روزاں ۔
ودھ سفید گئیاں ہو زلفاں، شیروں تے کافوروں ۔
ایہہ پوری وّچ عشقَ مراتب، شوق نہلائی نوروں ۔
اپنے معبود دی بے بزائتی دا احساس ہونا
لے بتّ نوں رکھ اگے روئی، یاروں جدوں آوائی ۔
اے معبود چکی مر میں ہن، کر مقصود روائی ۔
....................................................
ایہہ زاری کر بتّ دے اگے، باہر وار سدھائی ۔
تد نوں حضرت یوسف والی پاس سواری آئی ۔
اگے وانگ زلیخا اوویں، کردی رہی دہائی ۔
دھکے کھا رہی ڈگّ راہے، ملی مراد ن کائی ۔
.......................................................
مڑ کلی وّل روندی آئی، دل وّچ غصہ آیا ۔
اے بتّ ظالم تیرے کولوں، میں کجھ نفع ن پایا ۔
توں وٹا جڑھ پٹاں ظالم، بہ گھڑیا بدکاراں ۔
کس پہاڑوں چکّ لیاندوں، بتسازاں مکاراں ۔
...................................................
پتھر بیڑیاں ڈوبن والا، توں میرے ہتھ آئؤں ۔
میں نتانی دے سر غیبوں، کس آفت چا لائیوں ۔
.......................................................
یوسف دا ربّ قدرت والا، سچ یکینو پایا ۔
جس بردے نوں تخت بہایا، سر تے تاج رکھایا ۔
یوسف دا ربّ سبھ تھیں چنگا، خلق اپاون ہارا ۔
توں میرا ربّ سبھ تھیں مندا، کم گواون ہارا ۔
یوسف دا ربّ دل دیاں جانے، جان چھپاون ہارا ۔
توں میرا ربّ کجھ ن جانیں، مفت ستاون ہارا ۔
یوسف دا ربّ حاضر ناظر، آس پچاون ہارا ۔
توں میرا ربّ چکے باجھوں، کتے ن جاون ہارا ۔
......................................................
یوسف دا ربّ طوبٰی کردیاں، پار لنگھاون ہارا ۔
توں میرا ربّ پوجا کردیاں، دوزخ پاون ہارا ۔
یوسف دا ربّ رڑہدے بیڑے، بنے لاون ہارا ۔
توں میرا ربّ تردیاں تائیں، غرق کراون ہارا ۔
.........................................................
یوسف دا ربّ ربّ اساڈا، اسدی خلقت ساری ۔
توں میرا ربّ ہرگز ناہیں، قسم کراں سو واری ۔
تیرا نام نہیں ربّ مولوں، اکا ربّ اوہائی ۔
یوسف جس دی پوجا کردا، اسدے جیڈ ن کائی ۔
.......................................................
کھا غصہ کڈھ کلی وچوں، باہر سٹّ وگایا ۔
جا ظالم رل پیراں ہیٹھاں، توں کیا مغز کھپایا ۔
تے اک پتھر اوسے جتنا، سر اسدے وچ لایا ۔
توڑ گوایا خاک رلایا، صبر دلے نوں آیا ۔
............................................................
وڑ کلی وچ الله اگے، رو رو سیس نوایا ۔
اے الله توں واحد خالق، تونہیں جگت اپایا ۔
تیرا ہور شریک ن کائی، تیری سچ خدائی ۔
جو چاہیں سو تونہیں کردا، تیں بن ہور ن کائی ۔
......................................................
کر منظور بندی دیاں عرضاں، فضل تیرے نے بھارے ۔
تیں تھیں دور رہی میں عمراں، اج ڈھکی دربارے ۔
عرض قبول پئی درگاہے، ورھیاں رحمت باراں ۔
چھوڑ صنم در وڈے ڈگیؤں، خوشیاں ملن ہزاراں ۔
جاں یوسف مڑ سیروں آیا، اٹھ زلیخا روئی ۔
اگے وانگوں نکل جھگی تھیں، رستہ مّل کھلوئی ۔
نعره مار پکاریا جاں اس، ڈٹھی عظمت شاہی ۔
سبھان الله پاک خدا دی، واه واه بے پرواہی ۔
زلیخا یوسف دی حضوری وچ
جاں یوسف دے ایہہ آوازا، گوش پیا اک واری ۔
کیڈک کہاں تئسر ہویا، گزری حالت بھاری ۔
حاضر کرو پکاراں والی، یوسف نے فرمایا ۔
آن زلیخا نیڑے ڈھکی، کر کر سوز سوایا ۔
....................................................
یوسف جاتا ایہہ نتانی، حاجتمند بیچاری ۔
ٹر چلیا کہ خادم تائیں، اس دی کریو کاری ۔
جبرائیل خدا دے حکموں، اسماناں تھیں آیا ۔
الله ولوں یوسف تائیں، آن سلام سنایا ۔
ہو جا کھڑا ن جائیں یوسف، الله نے فرمایا ۔
فریادی دا اپنی کنیں، سن لے دکھ جو پایا ۔
.......................................................
نیناں والیا دکھیں پالیا، میریا بیپرواہا ۔
اکھیں کھوہل نظر کر میں ول، دیش مصر دیا شاہا ۔
.......................................................
میں دردیں رو عمر گوائی، اجے پچھان ن آئی ۔
کون ہوواں میں کون سداواں، کون نہیں میں کائی ۔
میں خود کون نہیں کی دساں، خود تھیں اج پرائی ۔
کی آکھاں میں کتھوں آئی، آئی تے کرلائی ۔
....................................................
سفنے دے اوه قول تساڈے، پار نبھاون والی ۔
چھوڑ وطن وچ تیریاں تانگھاں، مصرعے آون والی ۔
بازاروں تیں وکدے تائیں، مّل لیاون والی ۔
کر نازیں پروردا تینوں، عرض سناون والی ۔
.........................................................
کمروں کھوہل ستمگر تیغا، دیہہ یوسف ہتھ میرے ۔
سینہ چیر کڈھاں میں باہر، دھراں اگاڑی تیرے ۔
دیکھ پچھان لویں توں شاید، دل درداں وچ جلیا ۔
دردیں جلیا دکھیں پلیا، تیل فراکیں تلیا ۔
.........................................................
سن یوسف بھر اکھیں رویا، ایہہ اوه مغربزادی ۔
جیں جیہا وچ مصر ن کوئی، اندر قدر آبادی ۔
ایہہ اوه بیوی مصرعے سندی، جس دیاں عالی شاناں ۔
سلطاناں پور حکم چلاندی، جمی گھر سلطاناں ۔
سوال جواب یوسف-زلیخا
یوسف رووے زارو زاری، ویکھ غماں دا ہالہ ۔
رہم پیا دل رو رو پچھے، ہالہ درداں والا ۔
اج کیا ای حاَل زلیخا، یوسف نے فرمایا ۔
کہے زلیخا جو کجھ تینوں، ظاہر نظریں آیا ۔
.......................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کدھر گئی جوانی ۔
کہے زلیخا عشقَ تیرے تھیں، کر چھڈی قربانی ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، حسن کتھے اج تیرا ۔
کہے زلیخا ہجر رڑھایا، ہتھ ن پہتا میرا ۔
.........................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کتھے تیریاں چالاں ۔
کہے زلیخا گّم گئیاں اوه، تیریاں وچ خیالاں ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، اوه کتھے رخ نوری ۔
کہے زلیخا صبر صبوری، جال گئی وّچ دوری ۔
.....................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، عقل کتھے اوه تیری ۔
کہے زلیخا عشقَ تیرے نے، کوٹ غضب وچ گھیری ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کیوں ہلدا سر تیرا ۔
کہے زلیخا جمبش دیندا، تیرا عشقَ لٹیرا ۔
......................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کتھے مال خزانے ۔
کہے زلیخا نام تیرا لے، کھادھے لٹّ زمانے ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، رنگ-محل کتھائیں ۔
کہے زلیخا قدم ن پائیوں، اجڑ گئے تداہیں ۔
......................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کتھے محل منارے ۔
کہے زلیخا ڈگدے جاندے، کھا کھا درد ہلارے ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، حجرے کتھ نیارے ۔
کہے زلیخا تیرے باجھوں، بھرے دکھاں تھیں سارے ۔
..................................................
یوسف پچھے دسّ زلیخا، کتھے تیریاں سئیاں ۔
کہے زلیخا جاں غم لٹی، چھوڑ گھراں نوں گئیاں ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، اج کتھے اوه دائی ۔
کہے زلیخا درد تیرے تھیں، کردی پھرے دہائی ۔
......................................................
فرمایا دسّ تکیہ تیرا، کی کجھ ہے ہر ویلے ۔
عرض کرے وّچ فرکت تیری، آه غماں دے سیلے ۔
فرمایا دسّ قسمت تینوں، کی طعام کھلاوے ۔
عرض کرے اگّ برہوں والی، جسدا مزه ن آوے ۔
..........................................................
فرمایا دسّ اج زلیخا، کس نوں کریں ندائیں ۔
عرض کرے دربار خدا دے، میریاں سوز دوائیں ۔
فرمایا دسّ اج زلیخا، کس تھیں ہے دل کھٹا ۔
عرض کرے بت بے بس کولوں، جو عملاں دا وٹا ۔
.........................................................
فرمایا دسّ اج زلیخا، نال کدھے پیوندی ۔
عرض کرے دکھ لگے مینوں، میں دکھاں دی بندی ۔
فرمایا دسّ اج دکھ تیرے، دا علاج کیائی ۔
عرض کرے اوه مالم تینوں، میں تھیں پچھ ن کائی ۔
..........................................................
میں یوسف اوه ملکاں والی، مغرب دی شاہزادی ۔
دیکھ اکھیں اج عشقَ تیرے نے، کیڈ گھتی بربادی ۔
سن یوسف بھر ہنجھو اکھیں، رو رو کے فرماوے ۔
منگ زلیخا جو ہنجھو حاجت، الله کرم کماوے ۔
.....................................................
جے توں عرض قبولیں ناہیں، کراں ن عرض ضروری ۔
دور ہوئی میں وچ مہجوری، مڑ مرساں وچ دوری ۔
یوسف نے فرمایا رو رو، چھوڑ اندیسے سارے ۔
کمی خزانیاں رحمت ناہیں، الله دے دربارے ۔
زلیخا اتے مرہمت
عرض کرے دو اکھیں اول، ملن مینوں میں دیکھاں ۔
منگ خدا تھیں لے دے یوسف، جے میریاں وّچ لیکھاں ۔
سن یوسف دربار الٰہی، اززوں عرض گزاری ۔
یا ربّ بخش زلیخا تائیں، پھیر اکھیں اک واری ۔
عرض پئی مقبول جنابے، اکھیں اگھڑ آئیاں ۔
کھلھ پیا سو نور ہجابوں، چمک پئیاں رشنائیاں ۔
یوسف تائیں اکھیں ڈٹھوسُ، جاں کھلھی بینائی ۔
رخ پور نور نظر وّچ آیا، بے ہوشی وّچ آئی ۔
پائی ہوش اٹھی پھر کہندا، یوسف دوجی واری ۔
ہور مراد کیائی دل دی، آکھ سناویں ساری ۔
عرض کرے اوه جوش جوانی، بخش جمال خدایا ۔
کہ ہن اوہو حسن جوانی، بخش جمال خدایا ۔
ایہہ بھی یوسف عرض گزاری، پئی قبول شتابی ۔
ویکھدیاں قد سدھا ہویا، چڑھیا رنگ گلابی ۔
...........................................................
تیجی واری کہے زلیخا، عرض رہی اک بھاری ۔
منہ لکا نہیں ہن یوسف، اوه بھی سن لے ساری ۔
کر لے عقد نکاح اساں تھیں، ہن ن تاب جدائی ۔
یوسف چپ پیغام اڈیکے، کہے جواب ن کائی ۔
تد نوں جبرائیل جنابوں، آن سلام سناوے ۔
مّن جویں تیں کہے زلیخا، پاک الله فرماوے ۔
اپر عرش تیرا تے اسدا، عقد کیتا میں یارا ۔
دردوں غموں زلیخا تائیں، بخش دتا چھٹکارا ۔
رہی مراد بتوں ایہہ منگدی، تے کجھ ہتھ ن آیا ۔
اج سوال اساں تھیں کیتا، جو منگیا سو پایا ۔
............................................................
جاں یوسف نے صورتَ ڈٹھی، جوش محبت چایا ۔
حکمے نال خدا دے اوویں، اس تھیں عقد کرایا ۔
...........................................................
وسلوں مقصد حاصل کیتے، دل دی مرض گوائی ۔
بعد زلیخا دوجی عورت، ہور ن کیتی کائی ۔
.......................................................
شکرانے وچ عمر گزاری، دوہاں شکر-گزاراں ۔
تے فرزند زلیخا جائے، چھی ہملاں تھیں یاراں ۔
ایہہ یاراں پیغمبر ہوئے، اپنے وّچ زمانے ۔
واہوا اشکا گئیوں ن خالی، پہتوں انت مکانے ۔
ملیا ربّ کفایت ہوئی، مقصد دوہاں جہاناں ۔
پکڑ دلا راه جاه ن بھلا، کائی روز زمانہ ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
