Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) نائتِ رسوِل ربل-عالمین . 2 (حضرت محمد صاحب دی استت)

نائتِ رسوِل ربل-عالمین . 2

(حضرت محمد صاحب دی استت)

جوہِر-ارزِر وجوِد-خلائک، اسِل-اسوِل-کمالی ۔

امت خیر امم دا والی، نام محمد عالی ۔

نبی سخی دا سید سرور، تے کوسر دا ساقی ۔

جیں حق خاص شپھائتِ-کبرا،ِ ختم رسوِل-اتفاقی ۔

وّچ اشارے انگل جسدی، شکّ کمِر-افلاقی ۔

خیر انناس عرب دا افسر، خواص لبے تریاکی ۔

مہِر-نبوت نال منکش، عظمت صفت اخلاقی ۔

جمع قلم وّچ حرف زبانی، شاه-سوار براکی ۔

ثاقب نجم قمر تے شمشوں، انور گوہِر-خاکِی ۔

جیں تے پاک قدم دی برکت، فخر کرے وّچ طاقی ۔

مزہِر-فیزِر اتمِ-یگانہ، متلائے سبِہ ظہوری ۔

اوه شاه-بیتِ-کسائد عالم، جیں وّچ خوبی نوری ۔

تے اوه امتِ-مزنب کارن، مجلا رہمِ-غفوری ۔

تے مرحوم امت اسدی، غیر-مخزل نوری ۔

رہمتِ-آلمتِ سایہ-ا-ِآلیا، قامت سایوں خالی ۔

خوشبو عرق بدل سر سایہ، پاک لواب زلالی ۔

فتہ مبین کلاس فترز، شان نبی دی عالی ۔

تے محمود مکان معلا، خاص اتا نرالی ۔

سینہ پاک منور نشره، نور اکھی مازاگوں ۔

انور اکھیں مہر نبوتّ، روشن نور چراغوں ۔

شاِه-سفیاں پیِر-ولیاں خاص امامِ-نبیاں ۔

پھاتِہ-بابِ بہشتِ-معلا، تقی وّچ تکیاں ۔

جبرائیل ملائک نوری، دروازے پور آیا ۔

چاہڑ براق رکابے چلیا، اقصا وّچ پہنچایا ۔

ایہہ امامت بعد نبیاں، گزر گئے افلاکوں ۔

زمیؤں سمبھ فلک تے وجا، براکوں چالاکوں ۔

فوج فرشتاں نال سدھائی، شوکاں واگ چلائی ۔

جبرائیل نقیب پکارے، پاک سواری آئی ۔

کھلھدے گئے سبھ در افلاکوں، ملک مکربّ دھائے ۔

سن سن کے پیغمبر خبراں، تازیماں نوں آئے ۔

لشکریاں وّچ موسٰی عیسٰی، کر کر فخر سدھائے ۔

کھولھ درے وّچ جنت حوراں، شوق-زیارت آئے ۔

جبرائیل رہیا وّچ سدره، قوت پروں سدھائی ۔

تن تنہا چلن دی سرور، جاں دستوری پائی ۔

کرسی عرش قدم دھر گزرے، ملے قرار آراموں ۔

ہو چکیاں چھی طرفاں آخر، جاگھا پاک مکاموں ۔

تیز قدم دھر قربت چلے، بے بالائیؤں زیروں ۔

پون ندائیں ودھ مہبوبا، بے-طرفوں چوپھیروں ۔

صورتَ حرفوں پاک ندائیں، قلموں پاک زبانوں ۔

لکھ کروڑاں کوہاں دراڈے، پہتے وہم بیانوں ۔

جو ڈٹھا سو ڈٹھا آخر، جو پایا سو پایا ۔

ہوراں نوں ات دخل ن مولے، مڑ پیغمبر آیا ۔

رحمت نور جہان کھلارے، مرضاں دلاں گوائیاں ۔

ڈبدیاں جاندیاں کڈھ کرم تھیں، بیڑیاں بنے لائیاں ۔

گّم گیاں نوں راه دکھائے، روگ کٹے بیماراں ۔

تاریکی وّچ چلدیاں تائیں، ملیاں شمع ہزاراں ۔

منزل مقصد چھوڑ وگیندیاں، وّچ شبِ-نادانی ۔

روشن راه صفحہ دا پایا، پائی دل نورانی ۔

بے خبراں دیاں بے بس جاناں، پھسیاں وّچ حیرانی ۔

ہو غافل وّچ نفسِ-عماره، رسمس ہوئیاں فانی ۔

اصل بھلا گّم گئیاں خودی تھیں، اندر سر-گردانی ۔

نفسوں جات گواہی بھردیاں، گوہر توڑ انسانی ۔

اچاچیت تبیبِ-ہکانی، کھولھے راز نہانی ۔

وّل وّل موڑ دلوں گمراہی، نور دتا عرفانی ۔

واگاں وّل مقصود چلائیاں، موڑ کراہوں اوویں ۔

واه سیِد-سکلین مہند، تر گئے عالم دوویں ۔

سبھ جہان اکو دی برکت، نورو نور دمکیا ۔

فیزمنداں دے دل دا آئینہ، فرشوں عرش چمکیا ۔

پیش-قدم وّچ عالم ہویا، جس نے اوه رخ تکیا ۔

ہینے لیکھ دھروں جس آہے، اوه خود دیکھ ن سکیا ۔

پاونہاریاں سبھ کجھ پایا، منکر گئے ازائیں ۔

احمد باجھ ن ہوندے پیدا، جنت-زار کداہیں ۔

بہت سلام صلوات نبی تے، آل سنے اصحاباں ۔

خاص خواص عزیزاں یاراں، یار قبار اہباباں ۔

سبھ تھیں اول بعد نبآں، سدیکاں وّچ اکبر ۔

ابو بقر بن ابی مہاپھا، نائب جائ پیغمبر ۔

عمر خطاب، خلیفہ ثانی، اوه فاروق پیارا ۔

جسدی تیغ عدالت والی، کیتا قتل کفارا ۔

ظل-نورین کرن دا پورا، اوه فاروق ہکانی ۔

ہلم حیا غنا سکھاؤں، ہور ن اسدا ثانی ۔

چوتھا زوج بتول بہادر، بو طالب گھر جایا ۔

اسدلا ال-غالب غازی، علی جو عالی پایا ۔

حسن حسین دو صاحبزادے، شاه بہشت جواناں ۔

زہراں بنت نبی دے جائے، اوہناں وڈیریاں شاناں ۔

رزواِن-الاِن حق تماماں، آکھاں لکھ لکھ واری ۔

رفز خوارج دوہیں جہانیں، لین فضیحت بھاری ۔

حب نبی دی آل اصحاباں، ہے تاثیر ایمانوں ۔

منکر مّل گیا لے دوزخ، جاندی وار جہانوں ۔

جنہاں دلاں وّچ غیز سہابا، حیف تنھاں ایمانے ۔

اوه مسداک یغیزو بہم دے، بھاویں کسے زمانے ۔

یا ربّ نال تفیِل-ہدایت، بخش اساں بریائیاں ۔

عفو کرم دیاں وّچ دریاواں، ساڈیاں روہڑ کمائیاں ۔

نوِر-ہدایت کریں عنایت، خوف رضا وّچ رکھیں ۔

عشقوں کریں منور سینہ، روشن دل دیاں اکھیں ۔