مرا راز مد بسم اللہ تیغ خوش مقالی را

مرا راز مد بسم اللہ تیغ خوش مقالی را

مسخر کن سواد اعظم نازک خیالی را

چو آں زلفے کہ بعد از شانہ کردن یار بربندد

بجمعیت رساند صبر من آشفتہ حالی را

نگاہے ہست چشم یار را با چشم گریانم

کہ مستاں دوست می دارند ابر بر شگالی را

مزاج کم کسے را الفت اول بجا ماند

بزور بے کسی سنجیدہ ام بسیار یاراں را

قیامت می کند سنگے کہ از کوہ بلند افتد

مبادا خشم در جنبش در آرد ابر باراں را

محک راز دروئی می شود از امتحاں حاصل

مکن از آزمودن منفعل ناقص عیا راں را