اے شکوۂ خسروی، پیداست از شانِ شما

اے شکوۂ خسروی، پیداست از شانِ شما

شپہرِ روح القدس، زیبدمگس رانِ شما

ماحئی ادیانِ پیشین است شاہا دینِ تو

ناسخِ توریت و انجیل است قرآن شما

آدم و حوا بہ یمنت، یافتند از غمِ نجات

اے کہ در ملکِ خدا، جاریست فرمانِ شما

از رہِ صبر و رضائے حق، نہ رو برتا فتند

درمیانِ خاک و خوں غلطاں، شہیدانِ شما

جان و مال اندر رہ دینِ تو قرباں کردہ اند

آفریں صد آفریں، برچار یارانِ شما

جائے دادند اہلِ ہجرت را بچشم و جان و دل

من غلام ہمتِ انصار و اعوانِ شما

ننگِ مذہب، ننگ ملت، ننگ امت، ننگ قوم

ایں منم گردے کہ بنشستہ بد امانِ شما

ما ضعیفاں بارِ احسان تو برتابیم چوں

شدد و تا پشتِ فلک از بارِ احسانِ شما

ما گنہگاراں، زدارو گیرِ محشر فارغیم

زانکہ محکم تر زسند انست پیمانِ شما

گرچہ غارِ گور تاریک است اما باک نیست

بس بود شمعِ مزارم داغِ ہجرانِ شما

خلق می گوید جمالیؔ عاشقِ مہجورِ تست

نے غلط گفتہ غلامے از غلامانِ شما