خداوندا تو برمن رحم فرما

خداوندا تو برمن رحم فرما

رہائی دہ مرا از قیدِ من ما

بنوشانی شراب از سر وحدت

شناسم تا ترا اے بادشاہا

کجایم من کجایم من کجایم

توئی موجود در عالم ہویدا

بہر جائے ظہورِ خود نمودہ

ز سر خویش مارا کن شناسا

کنی آگاہ زاں اسرار مخفی

تو فی الکونین خالق جملہ اشیا

توئی در ظاہر و باطن ہمہ یک

بجز تو نیست دیگر ہیچ گویا

تو باشی لامکاں واحد و واحد

بکثرت می نمائی خود بہر جا

جمالِ حسن را چوں می نمائی

ز نےخرگاہ اندر دشت صحرا

کہ چوں رو بر ظہور آوردۂ تو

بیک دم دو جہاں گشتند پیدا

ز رخ برقع چو افگندی بیک بار

فتد در عاشقانِ شور و غوغا

زِ مستی عاشقاں در رقص آیند

زنند ایں نعرہ انا الحق الا

گہے آں کوس سبحانی بکوبند

گہے گویند آں ان ربک اعلا

ہمی گویند فی خبر سوی اللہ

ہمی دانند ایں مستان مولا

شوند آں گم چناں در ذاتِ پاکش

ندارند آں خبر از خود سراپا

کہ می گوید کہ می جوید کہ یابد

نہ قطرہ ماند باقی عین دریا

بہمہ بی ہمہ وصف تو باشد

دگر نبود توئی اسم و مسمی

نباشد آشکارا درمیانہ

تو باشی در دوعالم اے خدایا