سخن با ماہِ کامل بود شب جائے کہ من بودم

سخن با ماہِ کامل بود شب جائے کہ من بودم

خرد را نطق مشکل بود شب جائے کہ من بودم

نمی دانم چہ منزل بود لیکن ایں قدر دانم

کہ برقِ طور مشعل بود شب جائے کہ من بودم

اسیرِ زلف او بودم قتیلِ چشمِ او گشتم

کسے غارت گرِ دل بود شب جائے کہ من بودم

مکاں از غیر خالی بود و یارم مہرباں ہردم

مرادِ بندہ حاصل بود شب جائے کہ من بودم

شہنشاہِ سریزلی معلیٰ احمد مرسل

ہما ماں شمع محفل بود شب جائے کہ من بودم

جلیس قدسیاں بودست اندر لا مکاں اے رازؔ

گماں را پائے در گلِ بود شب جائے کہ من بودم