حسن را ہر لحظہ در کار است سامانے دگر

حسن را ہر لحظہ در کار است سامانے دگر

ہر دم آیم بر درِ تو بادل و جانے دگر

جلوۂ حسنِ تو تنہا در خور چشم من است

ایں گل خوبی نگنجد در گریبانے دگر

از گلستانِ مسرت غنچہ ہا برچیں کہ زود

میر سد ایں گل زد امانے بدامانے دگر

زندگی خوابِ پریشاں است تعبیرش مپرس

تانگردد سعیِ تو خوابِ پریشانے دگر

ہر سحر نظارہ را تازہ کن از ذوقِ جمال

تادمداز صبح تو صبح درخشانے دگر

رشتۂ تسبیح از زنار ساز و شیخ ما

می دہد ایمان خود را رنگِ ایمانے دگر

بگزر از منزل، ندانی، عاشقاں را در تلاش

ہر قدم می اوفتد اندر بیابانے دگر

ساز جاں بنو از تا یابی نوائے تازہ اے

زخمہ بر دل زن کہ زاں می خیزد افغانے دگر

روح را آزاد کن از بندِ تعمیرِ وجود

ورنہ ایں قیدِ تو اندازد بزندانے دگر

گرچہ دشوار است چو اقبال زیں بستان سرا

باچنیں فکرِ بلند آید سخندانے دگر

می رسد از تربتِ خسرو تبسمؔ ایں ندا

از دیارِ ہند می خیزد زبان دانے دگر