اے زرِ رخسار تو جہاں پیدا

اے زرِ رخسار تو جہاں پیدا

وز جمالِ تو عالمے شیدا

ہر کہ دیدت یقین خدا را دید

من رآنی بریں حدیث گوا

ذاتِ تو آفتاب کونین است

رویت آئینہ خدا بینما

انبیا زرہ اند تو خورشید

اؤلیا قطرہ اند تو دریا

گیسو آنِ تو سورۂ واللیل

روئے پاک تو آفتاب ضحیٰ

تخت گاہے تو قاب قوسین است

بلکہ وحدت سرائے او ادنیٰ

بر سر آستان تو از شوق

نالہا مے زنم کہ اے ملجا

کے بود از فراق تو نالاں

گہ بہ یثرب روم گہے بطحا

آمدم بردر تو حاجت خواہ

دعوتم رو مکن از بہرِ خدا

جاں بلب آمدم زہجرانت

از برائے خدا حبیبِ خدا

گر نبودے تو یا رسول اللہ

نامدے در وجود ارض و سما

حاضرِ در غریب اسحٰق است

چشمِ رحمت کشا و رخ بنما