اے رشک ز روئے تو گل یا سمنی را

اے رشک ز روئے تو گل یا سمنی را

خارے بدل از غیرتِ کویت چمنی را

نے شوق گلم ماند نہ پروائے گلستاں

دیدم چو رخ لالۂ بے گلبدنی را

چو گیسوئے مشکینت بدست تو خطاہست

داری بسرت گرسرِ مشک ختنی را

ہر جا کہ قدم رنجہ کنی گل بدنِ ما

رشک چمنِ خلد کنی انجمنی را

گر برقع بر اندازی از آں روئے چو آتش

آتش زنی ایجان دل ہر مرد و زنی را

در کعبہ و بت خانہ بشد جلوۂ حسنت

سوداتِ سرِ شیخ و دل برہمنی را

برو چو کمان است مژہ تیر و نگہ تیغ

اک بار بگوئی تو بود ہمچو منی را

در محفل محبوبؔ مرد عاشقِ بے دل

افسردہ دل افسردہ کند انجمنی را