اے زابر رحمتت خرم گل و بستان ما

اے زابر رحمتت خرم گل و بستان ما

گفتگوئے حرف عشقت مطلع دیوان ما

مو بموئے ما انا الحق گوز شوق دارِ عشق

تشنۂ خون محبت ظاہر و پنہان ما

العطش گویاں بہ کشتی فنا ہر گوشۂ

صد ہزاراں نوح غرق موجۂ طوفان ما

گر قبول افتد زما در یک دلی یک جو نیاز

چوں سلیمان سر نہ پیچد دیواز فرمان ما

قطرۂ اشکے نیا بدرہ بروئے یکدگ

بسکہ خونِ دل گرہ شد بر سرِ مژگان ما

در شکیبائی چونے اے دل بہ آہ و نالہ ساز

نیست چوں درماں پذیر ایں درد بے درمانِ ما

گرز ظلماتِ ہوس بیروں نہم مخفیؔ قدم

رہ نیا بد خضر سوئے چشمۂ حیوان ما