غبارِ کوئے او شد سرمہ چشم عشق بازاں را
غبارِ کوئے او شد سرمہ چشم عشق بازاں را
بحسرت بسکہ سودم جبۂ بخت سیاہ آں جا
ہمیں احساں بس ست از گریہ ہائے بے اثر مارا
کہ دارد عرض احوال دلِ ما گاہ گاہ آں جا
نگہ گرم ست حسنِ نازکِ اورنگ می بازد
تو اں با حیرتِ آیینہ گشتن عذر خواہ آں جا
مأخذ :
- کتاب : شمع انجمن (Pg. 320)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
