بیا جانا کنارِ من بیا جانا در آغوشم

بیا جانا کنارِ من بیا جانا در آغوشم

تو را چینم تو را بینم تو را گیرم تو را نوشم

بیار آں دست پر مہرت بریں گردن حمایل کن

نوازش کن ز زلفِ خود کہ از بوئے تو مدہوہشم

تو مستی یا کہ مستم من کہ ہستی تو کہ ہستم من

فقط ایں قدر می دانم کہ در ذات تو می جوشم

ہماں بوئی کہ از زلفت پرید و جاں نثارت کرد

نمی دانی کہ آں زیبا چہ حرفے گفتہ در گوشم

نمی دانم کہ کی آں نازنیں رفت از کنارِ من

فقط دانم کہ در ہجرش نہ عقلم ماند و نہ ہوشم