رفتی بہ صحن عشق و منم در دیارِ ہجر
رفتی بہ صحن عشق و منم در دیارِ ہجر
تو در جوار مستی ومن در کنارِ ہجر
ایں چیست جبر و قدر کہ مارا بہ زورِ عقل
مغلوب در دو رنج کند در قمارِ ہجر
قسمت نبود تاکہ بنوشم زجام تو
تو از می وصال بچش من زنارِ ہجر
تنہا منم مسافر ایں جادۂ غریب
تنہا منم کہ خم شدہ ام زیر بار ہجر
شکرِ خدا کہ سُکرِ من و مستی ام یکیست
شکرِ خدا کہ مست شدم در خمارِ ہجر
ھُرم لبت تمام دلم را فرا گرفت
بایاد چشمِ مست تو مستم بہ نارِ ہجر
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
