فنا شو گر تو می خواہی بقا را

فنا شو گر تو می خواہی بقا را

توانی یافتن زیں کبریا را

نہ خود برخیز یعنی بے خبر شو

کہ بینی بے طلب وز خود خدا را

فنا ملکِ بقا را می نماید

ازاں من دوست می دارم فنا را

رضائے خویشتن را بر قضا نہ

کہ نادانی تو اسرار قضا را

اگر خواہی کہ گردد کارت آساں

مکن محو از دلِ خود مدعا را

بدرگاہ تورہ آوردہ ام من

تو بنواز کرم ایں بینوا را

بکن طے از سرِ مستی بصد ذوق

دو گامی منزلے نا منتہا را

کنم بر عرش اعظم رقص مستی

اگر بینم جمال مصطفا را

من از سودائے عشقت ہمچو صابرؔ

نہ مے خواہم بدرد خود دوا را