برحمٰن رحیم آمد چو بسم اللہ قرآں را

برحمٰن رحیم آمد چو بسم اللہ قرآں را

نبا شد غم زِعصیاں در دو عالم یک مسلمان را

خداوندا کہ جاں دادی بہ مشتِ خاکم از رحمت

نگاہم دار از شیطاں زلطفِ خویش ایماں را

من آں روزے کزانگشتش نگیں شد در کف دیواں

ندیدم لائق نام بشر ملک سلیماں را

زبے چیزی بلندی یافتن از منعمی پستی

اگر انکار داری حق دو شاہد کردہ میزاں را

زباں آہستہ بردندان زیریں از زبر گوید

کہ خجلش کرد آخرسرنگوں بالا نشیناں را

بہ نرمی از درشتاں راز بد ظاہر تواں کردن

کہ بہتر از زباں دیگر خلالےنیست دنداں را

لبِ او رونق از خال و خط او بیشتر دارد

بہ ہندوستاں فزاید قیمت لعل بدخشاں را

کند تلقین ایماں زلف باخال لبش بنگر

مسلماں می کند ایں نا مسلماں، نا مسلماں را

بہ خوانِ چرخ مہماں کس مگس آساسیرؔ منشیں

ضیافت زیں سرا نبود نصیبےنیک مہماں را