با قدسیان آسمان، من ہر شبی یاہو زنم

با قدسیان آسمان، من ہر شبی یاہو زنم

گر صوفی از لا دم زند، من دم ز الا ہو زنم

باز ہوائی نیستم، تا تیہوی جانہا برم

عنقائے قاف قربتم، کی بانگ بر تیہو زنم؟

من کوکوئی دیوانہ ام، صد شہر ویران کرده‌ ام

بر قصر قیصر قی کنم، بر تاج خاقان قوزنم

قاضی چہ باشد پیش من؟ مفتی چه داند کیش من؟

چوں پشت پائے نیستی بر حکم و بر یرغو زنم

خاقان اردو دار اگر از جان نگردد ایل من

صاحب‌ِ قران عالمم، بر ایل و بر اردو زنم

اے کاروان، اے کاروان، من دزد شب‌ رو نیستم

من پہلوان کشورم، من تیغ رویا روزنم

اے باغبان، اے باغبان، در بستهہ اے بر من چرا؟

بگشا دری ایں باغ را، تا سیب و شفتالو زنم

اے نفس ہندووش برو، ترکی مکن با من کہ من

سلطان صاحب قوتم، بر ترک و بر ہندو زنم

گر آسیائے معرفت بے بار ماند ساعتی

من بر فراز نہ فلک از بہر او توتو زنم

نفس است کد بانوی من، من کدخدائی و شوی او

کدبانو گر بد می‌ کند، بر روئے کدبانو زنم

تا دوست دارندم خساں از بہر آرائش کنون

ہمچوں زنان فاحشہ کی شانہ برگیسو زنم؟

خیز اے نعیمیؔ پیش من بنشیں بہ زانوئے ادب

من پادشاه کشورم کی پیش تو زانو زنم؟