دل را بیک کرشمۂ دلکش گرفت و رفت

دل را بیک کرشمۂ دلکش گرفت و رفت

سرگرم عشق آمد و آتش گرفت و رفت

ایں آمدن بدیدن زخمم نبودہ ست

تیری فگندہ بود ز ترکش گرفت و رفت

گفتم چہ کار مغجچان درجہاں کنند

گفتا ہمیشہ دعوت لب تشنگاں کنند

گفتم خوش ست حال کسانِ خدا پرست

گفتا اگر نظارۂ حسنِ بتاں کنند

گفتم کہ از شراب چہ حاصل شود بہ پیر

گفتا بجرعۂ میٔ نابش جواں کنند

گفتم کہ خرقہ رہن مئی ارغوان کنم

گفتا بکن کہ ہرچہ بگوئی ہماں کنند

گفتم حصول طاعت مقبول کے شود

گفت آنز ماں کہ خدمتِ پیرمغاں کنند

گفتم کہ تلخ کامئی عاشق کہ می برد

گفتا ببوسۂ شکرش در دہاں کنند