تا آں بتِ گلفام بہ گلشن نہ رسیدہ
تا آں بتِ گلفام بہ گلشن نہ رسیدہ
بلبل نہ سرائید، نسیمے نہ وزیدہ
از بو نتواں کرد جہانے گرویدہ
آں غنچۂ نورس کہ گریباں نہ دریدہ
افسوس! مریضے کہ بہ ہجراں نتواں مُرد
اے وائے! مسافر کہ بہ منزل نہ رسیدہ
با چاکِ گریباں ترا دیوانہ نہ گویم
در پائے تو یک خارِ بیاباں نہ خلیدہ
گیسو بکشا، دامن فگن، ناز بفرما
اے دوست! کرم کن بہ غزالانِ رمیدہ
فریاد زِ اندازِ ستم کوشیٔ گلچیں
او باز نظر کرد بہ گل ہائے نہ چیدہ
در عالمِ مستی بشنواز لبِ ماہرؔ
سریست کہ ہم گوشِ ملائک نہ شنیدہ
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
