منطق الطیر - جواب دادن ہدہد

ہدہد رہبر چنیں گفت آں زماں

کاں کہ عاشق شد نیندیش ز جاں

چوں بہ ترک جاں بگوید عاشقے

خواہ زاہد باش خواہی فاسقے

چوں دل تو دشمن جاں آمدست

جاں بر افشاں رہ بہ پایاں آمدست

سد رہ جانست جاں ایثار کن

پس بر فگن دیدہ و دیدار کن

گر ترا گویند از ایماں بر آئے

ور خطاب آید ترا کز جاں بر آئے

تو کہ باشی این و آں را بر فشاں

ترک ایماں گیرو جاں را بر فشاں

منکرے گوید کہ ایں بس منکرست

عشق کو کز کفر و ایماں برترست

عشق را با کفر و با ایماں چہ کار

عاشقے را لحظۂ با جاں چہ کار

عاشق آتش بر ہماں خرمن زند

ارہ بر فرق نہند او تن زند

درد و خون دل بہ باید عشق را

قصۂ مشکل بہ باید عشق را

ساقیا خون جگر در جام کن

گر نداری درد از ما وام کن

عشق را دردے بہ باید پردہ سوز

گاہ جاں را پردہ در گہہ پردہ دوز

ذرۂ عشق از ہمہ آفاق بہ

ذرۂ عشق از ہمہ عشاق بہ

عشق مغز کائنات آمد مدام

لیک نبود عشق بے‌ دردی تمام

قدسیاں را عشق ہست و درد نیست

درد را جز آدمی در خورد نیست

ہر کہ را در عشق محکم شد قدم

در گذشت از کفر و از اسلام ہم

عشق سوئے فقر در بکشایدت

فقر سوئے کفر رہ بہ نمایدت

عشق را با کافری خویشی بود

کافری خود عین درویشی بود

چوں ترا ایں کفر و ایں ایماں نماند

ایں تن تو گم شد ایں جاں نماند

بعد ازیں مردے شبی ایں کار را

مرد باید ایں چنیں اسرار را

پائے در نہ ہمچو مردان و مترس

در گزر از کفر و ایمان و مترس

چند ترسیں دست از طفلی بہ دار

باز شو چوں شیر مرداں در شکار

گر ترا صد عقبیٰ ناگہ افتد

باک نہ بود چوں دریں راہ افتد