دوش من پیغام کردم سوئے تو استارہ را
گفتمش خدمت رساں از من تو آں مہ پارہ را
سجدہ کردم گفتم آں خدمت بداں خورشید بر
کو بہ تابش زر کند مر سنگ ہائے خارہ را
سینۂ خود باز کردم زخم ہا بنمودمش
گفتمش از من خبر کن دلبر خونخوارہ را
سو بہ سو گشتم کہ تا طفل دلم ساکن شود
طفل خسپد چوں بہ جنباند کسے گہوارہ را
طفل دل را شیردہ ما را ز گردش وارہاں
اے تو چارہ کردم ہر دم صد چو من بے چارہ را
شہر وصلت بودہ است آخر ز اول ہائے دل
چند داری در غریبی ایں دل آوارہ را
من خمش کردم و لیکن از پے دفع خمار
ساقیا سرمست گرداں نرگس خمارہ را
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.