از نالۂ مادر دل جاناں اثری ہست

از نالۂ مادر دل جاناں اثری ہست

پیوند سرِ رشتۂ ما باگہری ہست

اے گل خبر از بلبل بیچارہ چہ پرسی

افتادہ بکنج قفسِ بال و پری ہست

قمری بسرِ تربت من گرم فغاں است

بسملِ شدۂ قد ترا نوحہ گری ہست

گر نیست نشانی ز دلِ سوختۂ من

شادم کہ دریں راہ مرا چشم تری ہست

سوزد جگرم از اثر گرمیٔ آہش

دانم کہ بخاکستر قمری شرری ہست

پیغام من و باد صبا ایں چہ خیال ست

در کوئی تو از آہ مرانا مہ بری ہست

زندانیٔ چاہِ ذقن از خود شدہ یوسف

داند کہ ترا نیز بحالش نظری ہست

۔۔۔۔

مانند شمع از ہمہ آزادہ می رویم

صد جادہ سوختیم و بیک جادہ می رویم

صورت نہ بست در دل مانقش ہیچ کس

آئینۂ وار از دو جہاں سادہ می رویم

در شاہراہ عشق نداریم کاہلے

چوں شمع در مقام خود استادہ می رویم

در دور چشم یار شکستیم توبہ را

بیروں ز دام سبحہ و سجادہ می رویم

در راہ شوق تا سر کوئے تو عمر ہاست

بے دست و پا چو جادۂ افتادہ می رویم

پست و بلند راہ ندانیم ہمچو سیل

یوسفؔ عنانِ خویش زکف دادہ می رویم