دلم محراب کعبہ ابروئے جانانہ می داند

دلم محراب کعبہ ابروئے جانانہ می داند

عجب تر ایں کہ چشمِ مست را میخانہ می داند

شبانگہ گرد بالینم نشاندہ حال من پرسد

مگر دردِ دلم را خوشتریں افسانہ می داند

دلِ وحشی شناسد غمزہائے چشم مستِ او

بہم رازِ دلِ دیوانہ را دیوانہ می داند

اگر روشندلی خواہی ز ساقی جام جم بر گیر

کہ رازِ ہر دو عالم را بیک پیمانہ می داند

ببزمش رفتن و حیران نشستن بس بود نامیؔ

چہ حاجت عرض مطلب را کہ خود جانانہ می داند