پردہ ز آں روئے فتنہ گر افتاد

پردہ ز آں روئے فتنہ گر افتاد

در جہاں طرفہ شور و شر افتاد

دل کہ از عشق باخبر افتاد

از برِ یار دور تر افتاد

ہر کہ در دل نیافت دلبر را

وائے بروئے کہ بے بصر افتاد

آں غیور از نظر شود پنہاں

گر بغیرش ترا نظر افتاد

ہر کرا در سرست سودایش

سود کونین پشت سر افتاد

بتماشائے او از خود رفتم

در حضر کار باسفر افتاد

چوں گذشتم بچشم دریا بار

برلبِ دوزخ الحذر افتاد

بتمنائے طفل ہر جائے

دلِ دیوانہ در بدر افتاد

نور چشمی کہ گشت آوارہ

طفل اشک ست کز نظر افتاد

دل بتا راج دلستانی رفت

کوہ غم برسرِ جگر افتاد

دور بگریز از قریب و بعید

شوق قربش بدل اگر افتاد

بزلیخا رسید کی یوسفؔ

تانہ دور از برِ پدر افتاد