ہر کجا رفتم، بہ خود سامان حسرت داشتم
ہر کجا رفتم، بہ خود سامان حسرت داشتم
تکیہ ہر جا چوں شرر گوئی مرا بر دوش بود
پیش از آں کز لب گشودن ہا شود رسوا ضیاؔ
چوں حباب از خجلت گفتار ہا خاموش بود
مأخذ :
- کتاب : شاگردانِ بیدلؔ (Pg. 149)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
