بہ محفلی کہ حریفاں زیاد حق مستند
بہ محفلی کہ حریفاں زیاد حق مستند
نفس زدی و چو آئینہ بر تو در بستند
زمین خانہ آئینہ است چرخ بلند
فتادگی بہ کف آور کہ سرکساں پستند
ہنوز خواب و خیال جہانیاں باقی است
گمان مبرکہ ازیں قوم مردگاں رستند
شکوہ حسن بتان خیزد از خرابی عشق
دل بہ آئینہ پہلو نزد کہ نشکستند
جماعتی کہ تمنائے وصل او دارند
بغل کشادہ چو برق از کنار خود جستند
خوشا نصیبۂ دل خستگاں کہ ہمچو ہلال
زخود بر آمدہ با آفتاب پیوستند
زدست خامۂ نقاش صنع بے خبری
وگرنہ ذرۂ و خورشید ہر دو یک دستند
مأخذ :
- کتاب : دیوان ناصر علی (Pg. 50)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
