یاراز آغوش دل میجوشدودورم ہنوز

یار از آغوش دل می جو شد و دورم ہنوز

صد تجلی ساقی بزم است و مخمورم ہنوز

لن ترانی گر چہ یک دادی خرابم کردہ است

می کند کاشانہ رنگیں آتش طورم ہنوز

شوخی بویش صبا را از طپیدن کرد خوں

دام دارد در غبار سینہ نا سورم ہنوز

شیشۂ دل رفت از دستم نمی دانم چہ شد

بزم لبریزست از فریاد منصورم ہنوز

نیست بیرنگِ جگر مژگان ایں چشم سفید

می تراود خون گل از نیش زنبورم ہنوز

بادۂ پیمانہ ریزلالہ از جام من است

کوچہ گردِ ریشۂ تاک است انگورم ہنوز

انتقام داد خواہان قیامت شد تمام

می فشاند چشم قاتل سرمہ پرشورم ہنوز

نیست بیروں یک عناں از قبضۂ فرمان عشق

بال چوں پروانہ ام بازاست و مجبورم ہنوز

زاہداں چیدند گل از حسن خوبان بہشت

جلوہ در صد پر دہ دارد چوں پری حورم ہنوز

چاک پیراہن قسم برپا کی من می خورد

یوسفم رسوائے عالم گشت و مستورم ہنوز

دولت ما بود فقراز ملک جم پائندہ تر

سیل خالی می رود از خانہ مورم ہنوز

در سفر ہر چند چوں ریگ رواں عمرم گذشت

از وصال کعبہ چوں سنگ نشاں دورم ہنوز

عمر ہاشد تا چو شہد از موم دور افتادہ ام

می خلد در پردۂ دل نیش زنبورم ہنوز

رفت گرد سایہ از فرش جہاں سیلاب صبح

خاک برسرمی فشاند شام دیجورم ہنوز