ہر کجا ہاشم اسیر دام آغوش تو ام

ہر کجا ہاشم اسیر دام آغوش تو ام

بسکہ نزدیک توام از دل فراموش تو ام

گل بحسب مہر می ریزد شکستنہائے ماہ

آں قدر گر خویشتن رفتم در آغوش تو ام

می کنی یادم ولی یادت نمی آیم ہنوز

مصرعۂ دلچسپ از خاطر فراموش تو ام

طوق قمری جلوۂ چشم پری بامن کند

ایں قدر دیوانۂ سر و قبا پوش تو ام

ہمچو نخل شمع باشد سوختن اندیشہ ام

رزق آتش می شود آبی کہ نوشد ریشہ ام

در ہنر افزد دم از سنگ جفائے روزگار

جوہر آئینہ شد آخر شکستِ شیشہ ام

محنت فرہاد شیریں را دل آسودہ داد

می شود افسانۂ خوابش صدائے تیشہ ام