انالحق گر شد از منصور پیدا

انالحق گر شد از منصور پیدا

حق است از شعلہ گشت از طور پیدا

انا احمد بلا میم است شاہد

کہ شد از ناظران منظور پیدا

اقارب نیستی ہستند با دوست

کہ نور قرب شد از دور پیدا

ازاں فکرت دمید ایں نور بے چون

کہ از دانش شود دستور پیدا

اگر زاں رخ بر افتد احتجابے

بہ گردد زو سراپا نور پیدا

انیت سر کشید از نفی ایجاد

چو صبحے کوشد از دیجور پیدا

انیس عاشقاں شد مژدۂ وصل

صفا شد از دل مقہور پیدا

اشد الحزن ہجران حبیب است

کہ شد در خاطر مسرور پیدا

ادیم خاک را گرد و غبارے ست

کہ آخر گشتہ زور از زور پیدا

امانت عشق را برداشت انساں

شد ایں شورش دراں مہجور پیدا

ایا طالبؔ بہ کش ایں نفس چوں دیو

کہ تا گرددازو صد جور پیدا