بہ شمع سرّ خود جان مرا پرونہ کن یارب
بہ شمع سرّ خود جان مرا پرونہ کن یارب
ز جام بے خودی حال مرا مستانہ کن یارب
بہ عمرانات تکویں خاطرم راحت نمی یابد
ز شوق نیستی رویم سوئے ویرانہ کن یارب
بہار گلشن وحدت چمن پیرائے غیب آمد
دلم را در ہوایش بلبل دیوانہ کن یارب
بشارت دہ غریق بحر دوری را بہ قرب خود
رفیق ایں دل شکستہ ہمت مردانہ کن یارب
برد آب رخم ہر لحظہ دانہ سبحۂ شیخے
بہ زنار طریقم رو سوئے مے خانہ کن یارب
برات نو ر قلبے را بہ نام من بہ تسطیر آر
ز نور طور وحدت شمع در کاشانہ کن یارب
بساط عالم سفلے شود طے عاقبت روزے
مرا زاں پیشتر دل جاں سوئے جانانہ کن یارب
بنائے ہستی موہوم را بر کن بہ لطف اے دوست
بہ سہبائے شہادت روشن ایں پیمانہ کن یارب
بہ روزے جلوۂ حسن پری رویاں تماشائے ست
پئے مشاطگی زلف بتانم شانہ کن یارب
بسان مرغ شب نفسم بہ شیخے می زند بانگے
بہ ذوق محویت در گل نہاں چوں دانہ کن یارب
بریں درگاہ طالبؔ را مدامے روئے بر خاک است
بہ لطفش سرخوش از جام مے راندانہ کن یارب
- کتاب : دیوان سلوک الطالبین (Pg. 40)
- Author : فقیر قادر بخش بیدل
- مطبع : بیدل یادگار کیمیٹی، پاکستان (2006)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
