تاکہ سودائے سر زلف بتانم دادند
تاکہ سودائے سر زلف بتانم دادند
پائے دل در خم ز نجیر گرانم دادند
طاقتم طاق مرضہائے فراقش کردند
قوت ضعف سراپا بہ توانم دادند
چشم بددور کہ از ساغر چشم بدمست
بادۂ ہوش ربا مغبچگانم دادند
چہ زنم گام بہ میدانِ فراغ عشرت
در کف طالع پالنگ عنانم دادند
از مئے صاف محبت چو حقم بشمردند
جرعۂ چند دمادم بدہانم دادند
لللہ الحمد کہ بالاف زنی کارے نیست
صفتِ عاجزی وضبط چنانم دادند
خدمت دشت نوردی چو بپایاں آمد
از پے آہ زنی حکم روانم دادند
رہزناں صفتِ مژگاں بسر منزل وصل
ہمہ تاراج متاع دل وجانم دادند
جہل باجاہل اجہل نتواں کرد خموش
تو بداں بدرؔ کہ گویا نہ ز بانم دادند
- کتاب : تذکرۂ ہندو شعرائے بہار (Pg. 75)
- Author : فصیح الدین بلخی
- مطبع : نینشل بک سینٹر، ڈالٹین گنج پلامو (1961)
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
