ہر کہ آمد گل ز باغِ زندگانی چید و رفت

ہر کہ آمد گل ز باغِ زندگانی چید و رفت

آمد و برسستی عہد جہاں خندید و رفت

کس ازیں ویرانہ دہ یک دانہ حاصل بر نداشت

ہر کہ آمد پارۂ تخمِ ہوس پاشید و رفت

سیر معراجِ فنا را قوتی در کار نیست

چوں شرر می باید اندک ہمتی دز دید و رفت

بسکہ چوں گل گلعذار اں برسرِ ہم خفتہ اند

ہمچو شبنم می تواں بر روئے گل غلطید و رفت

از ازل صادقؔ بدنیا سیل آمیزش نداشت

چند روزی آمد و یاران خود را دید و رفت