شب معراج او نازم من آں شوقِ لقائے را

شب معراج او نازم من آں شوقِ لقائے را

کہ سبحٰن الذی اسریٰ کہ سبحٰن الذی اسریٰ

نہ چون سدرہ روح الامیں اے دل شدی سدرہ

کہ جان جاں بباید تا رسد در ربی الا علیٰ

حدوث او قدم آمد قدم اندر قدم آمد

دلیلم قاب قوسین است وبرہان من او ادنیٰ

چو از گوش محبت بشنوی در وجد در آئی

ہمہ مستی است اوحی ذوق در ذوق است ما اوحیٰ

تحیات و سلام شوق را نازم کہ در عالم

بجز او کس نہ شد شایاں چنیں گفت و شنیدی را

شفیعاں چوں ز معراجش ہمی گوئی چنیں میگو

کہ از چشم حقیقت دید او حق دید چوں خود را