اے سر برسر جہاں روئے وارث کون ومکاں

اے سر برسر جہاں روئے وارث کون ومکاں

ہستی عیاں در ہر نشاں گشتی مگر از من نہاں

از خویشن بگریختہ خود را بتوآویختہ

بادرد وغم آمیختہ فارغ شدم از ایں و آں

تاکہ بمانم در قفس در بند صد حرص و ہوس

خواہم کہ باشم ہر نفس در ذکر تو رطب اللساں

ذکرت چہ باشد زندگی فکرت چہ باشد بندگی

سکرت بو دآزدگی از بند افکار جہاں

یک کنز مخفی بودی و پنہاں بخود از نور خود

آخر بشوق دید خود بانور خود گشتی عیاں

مہر ومحبت عاشقی از نفخ انس وارثی

جاکرد بہر رہبری اندر مشام روح وجاں

در سیر آفاق جہاں گشتی بہر سو مرواں

ہم بہر حج عاشقاں بگذاشتی ہندوستان

آں حلقۂ باغ ارم یعنی کہ احرام حرم

عشاق را خوش پیرہن دائم گرفتی شادماں

آخر عنان عزم را بر تاختی سوئے وطن

فرقت کشاں را عید شد ہر خانہ شد صد گلستاں