داغ سودائے تو دارد دل دیوانۂ ما

داغ سودائے تو دارد دل دیوانۂ ما

کعبہ لبیک زند بر در بت خانۂ ما

من و دل از دوجہاں دور کناری داریم

سیل از راہ نیفتادہ بہ ویرانۂ ما

شمع ظلمت کدۂ کعبہ و بت خانہ یکیست

عالم آراست فروغ رخ جانانۂ ما

ہرچہ ہستی غمی از نیک و بد خویش مخور

درد را صاف کند ساقی میخانۂ ما

عشق را کعبۂ مقصود سویدای دلست

لیلیٰ از خود کند ایجاد سیہ خانۂ ما

شور دیوانگی و شیوۂ اطفال یکیست

ہست سر بازی ما بازی طفلانۂ ما

کاوش دیدہ، دل از سینۂ ما بیروں کرد

خانہ پرداز بود گریۂ مستانۂ ما

سر نیاری بدر از حرف پریشان سخناں

آشنا تا نشود معنی بیگانۂ ما

دو جہان تنگ تر از دیدۂ مور است حزیںؔ

در گشاد نظر ہمت مردانۂ ما