بود میخانہ ہا در چشم شہلائے تو اے ساقی
بود میخانہ ہا در چشم شہلائے تو اے ساقی
ہلال جام می گردد بایمائے تو اے ساقی
زرنگت آتشیں شد گل زلعلت ارغوانی مل
نگہ را می کشد در خوں تماشائے تو اے ساقی
شکر بشکن قدح بفکن بشیریں خندہ لب بگشا
می و نقل است با لعل شکر خای تو اے ساقی
نسیم پیرہن صد پیرہن می بالداز نوبت
قبائے ناز می زیبد ببا لائے تو اے ساقی
تو چوں در جلوہ آئی لنگر تمکیں نمی ماند
دلم را می برد از جا تماشائے تو اے ساقی
بود آئین عشقت بے خودیہا کوچہ گردیہا
خرد را سر بصحر دادہ سودائے تو اے ساقی
حزیںؔ را گر بکف نامد ز بخت نارسا زلفت
نداد از دست دامان تمنائے تو اے ساقی
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
