نالہ ام را در دلش تاثیر بودی کاشکی

نالہ ام را در دلش تاثیر بودی کاشکی

شکوہ ام را گاہ گاھی می شنودی کاشکی

سیل را بیتابی از ساحل بدریا می برد

بے قراریہائے ما مید اشت سودی کاشکی

گلستاں نبود بدستان عندلیباں را چہ شد

بلبلی از گلبنی می زد سرودی کاشکی

بہ ز جام مئے نباشد صیقلی ساقی کجاست

زنگ تقوی از دل ما می زدودی کاشکی

شبنم از دریای آتش زود زنہاری شود

مرہمی داغ مرا می آز مودی کاشکی

سوخت جاں از شوق داد از بے زبانیہائے ما

آتش پنہان ما می داشت دودی کاشکی

سخت بے ذوقست گلشن ابر آذاری کجاست

بزم مستاں را صفائی می فزودی کاشکی

خنجر ناز ترا نبود چرا پروائے دل

عقدہ ئی از خاطر ما می گشودی کاشکی

شمع گر سوزد بشبہا روز آرامیش ہست

چشم آتش بار ما یک دم غنودی کاشکی

رستہ در دل از خرد خار و خس اندیشہ ہا

کشت ما را برق عشقی می درودی کاشکی

کلک خاموشت چمن را بی نوا دارد حزیںؔ

نغمۂ با عندلیباں می سرودی کاشکی