دل چکاند اشکِ خونی بار ہا

دل چکاند اشکِ خونی بار ہا

بیں غمِ پورِ علی از نم بیا

کودکی اصغر ز دنیا شد جدا

ارض لرزد از غمِ آلِ صفا

بود قبل از او غبارش تشنہ لب

خشک لب تر شد ز خونِ کربلا

نوحہ خوانی گر کنی کافی شود؟

آں پیامِ حق ز کارِ تو نما

در محرم چرخ بینی قرمزی

می نماید او نشانِ کربلا

فرش تا عرشِ معلیٰ غم گسار

در غمِ خونہائے آلِ مصطفیٰ

با شِمَر با حرملہ با دشمنان

با حسینم ہرچہ باشد با خدا

گر مسلمانی بہ تو ایں فرض است

فرق بینِ حق و باطل کن جدا

شد مرصع بر جبینِ دین حق

یا حسینم یا حسینم حق رسا

گریہ ہائے اہلِ بیتم می کنم

ہستند آنہا خانوادہ مرتضیٰ

کرد نخوت ظلم و مردہ شد یزید

نام و منصب باختست و شد فنا

گردنش در سجدہ قاتل می برید

خواجہ من گشت از گیتی جدا

انبساطِ حبِ خواجہ آں کہ داشت

اے حسینم پاسدارِ لا الہ