فنا شو گر تو می خواہی بقا را
دلچسپ معلومات
مذکورہ فارسی غزل دیوانِ صابر (منسوب بہ صابر پاک، شیخ علاؤالدین علی احمد) میں درج ہے، تاہم دستیاب شواہد اس نسبت کی قطعی تصدیق کے لیے ناکافی ہیں، اسی بنا پر اسے فی الحال ’’نامعلوم‘‘ کے تحت شامل کیا گیا ہے۔
فنا شو گر تو می خواہی بقا را
توانی یافتن زیں کبریا را
نہ خود برخیز یعنی بے خبر شو
کہ بینی بے طلب وز خود خدا را
فنا ملکِ بقا را می نماید
ازاں من دوست می دارم فنا را
رضائے خویشتن را بر قضا نہ
کہ نادانی تو اسرار قضا را
اگر خواہی کہ گردد کارت آساں
مکن محو از دلِ خود مدعا را
بدرگاہ تورہ آوردہ ام من
تو بنواز کرم ایں بینوا را
بکن طے از سرِ مستی بصد ذوق
دو گامی منزلے نا منتہا را
کنم بر عرش اعظم رقص مستی
اگر بینم جمال مصطفا را
من از سودائے عشقت ہمچو صابرؔ
نہ مے خواہم بدرد خود دوا را
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
