تا حرفِ غم تو کردہ ام گوش

تا حرفِ غم تو کردہ ام گوش

شد ابجدِ شادیم فراموش

از شوقِ تو زہربنِ موست

فوارۂ اضطرابِ در جوش

گر عاشقِ صادقی! بدست آر

جوشندہ دل و زبانِ خاموش

پروانہ صفت بسوز دتن زن

چوں بلبلِ ہر زہ گوی مخروش

آں دل کہ خریدہ ای بصد لطف

اکنوں بعتاب و ناز مفروش

نیشی کہ زدستِ دوست باشد

خوشتر زہزار چشمۂ نوش

ای حورِ بہشت روی زیں پس

از دوزخِ دل مگیر سر پوش

یعنی کہ زا آہِ آتشنیم

اندیشہ کن و بمہرمی کوش

از نشۂ جامِ عشق ساقی

دل بی دل گشت ہوش بیہوش