فارسی کلام

نہ بدیر کن نگاہے نہ بکعبہ کن گدائی
تو بہ صورتم نظر کن ہمہ شان کبریائی

غوثی شاہ

فارسی کلام

نسیما جانب بطحا گزر کن
ز احوالم محمدؐ را خبر کن

جامی

رباعی

در کوۓ مغاں موسم گل منزل کن
خود را بدر جنوں بزن غافل کن

سرمد کاشانی

فارسی صوفی شاعری

صبحست ساقیا قدحے پر شراب کن
دور فلک درنگ نہ دارد شتاب کن

حافظ

فارسی کلام

اے خسرو خوباں نظرے سوئے گدا کن
رحمے بہ من سوختۂ بے سر و پا کن

حافظ

صوفی کہاوت

مترس ازجوانان شمسیرزن۔حذرکن زپیران بسیارفن(سعدی)

مترس ازجوانان شمسیرزن۔حذرکن زپیران بسیارفن(سعدی)

زبانی روایتیں

فارسی کلام

عیدست ساقیا در مے خانہ باز کن
پیمان توبہ بشکن و پیمانہ ساز کن

شاہ نیاز احمد بریلوی

رباعی

یارب ہمہ خلق را بمن بد خو کن
وز جملہ جہانیاں مرا یکسو کن

جامی

رباعی

اے دل مے و معشوق مکن در باغی
سالوس رہا کن و مکن زراقی

عمرخیام

فارسی صوفی شاعری

اگر تو عاشقی غم را رہا کن
عروسے بیں و ماتم را رہا کن

رومی

فارسی کلام

بہ عشقت کن دلم یا غوث مدہوش
زبانم کن بمدح خویش پرجوش

شاہ عبدالقادر بدایونی

فارسی کلام

نگاہے از کرم یا مصطفیٰ کن
مریضان محبت را دوا کن

غوثی شاہ

رباعی

انصاف عزیز است فراموش مکن
از دام ہمہ بخویش آزاد بکن

سرمد کاشانی

رباعی

تا بتوانی خدمت رنداں می کن
بنیاد نماز و وزہ ویراں می کن

عمرخیام

صوفی کہاوت

دور کن زنبور را ناخوردہ نیش

دور کن زنبور را ناخوردہ نیش

زبانی روایتیں

رباعی

ایں حرف ز متقی فراموش مکن
یاد دو جہاں ز دل فراموش بہ کن

سرمد کاشانی

فارسی صوفی شاعری

اے ببردہ دل تو قصد جاں مکن
واں چہ من کردم تو جاناں آں مکن

رومی

رباعی

با درد قناعت کن و آباد بزی
در بند فزونی مشو آزاد بزی

عمرخیام

رباعی

سرمدؔ تو حدیث کعبہ و دیر مکن
در وادی شک چو گمرہاں سیر مکن

سرمد کاشانی

فارسی صوفی شاعری

دریں دم ہمدمے آمد خمش کن
کہ او نا گفتہ می داند خمش کن

رومی