تیجی سیہرفی (سسی پنوں وچوں)

1

،علف آ مائی ! ویکھیں حاَل میرا

دکھاں گھیریا آن نمانیاں نوں ۔

،پنوں باجھ بھمبور ویران دسدا

روواں ہوتاں دے دیکھ ٹکانیاں نوں ۔

،جے میں جاندی پنوں نے لدّ جانا

میں تاں لانودی بھاه پلانیاں نوں ۔

،ہاشم شاه' میاں ہوتاں قہر کیتا'

مٹھی جانودی درد رنجانیاں نوں ۔ 1۔

(بھاه=اگّ)

19

! غین غرض میری ہوتاں نال مائی

اونھاں باجھ ناہیں کجھ بھانودا ای ۔

،نہیں جاندی ساں مائی ! سسڑی نوں

پنوں عشقَ پیا تن کھانودا ای ۔

،رہی سدھ نہ بدھ جہان دی نی

مینوں تپی نوں پیا تپانودا ای ۔

،ہاشم شاه' میاں سسی تاہیں بچے'

پنوں آئکے مکھ وکھانودا ای ۔ 19 ۔

20

،فے فکر تیرا پنوں یار والا

دھیے ! نت پیا مینوں ماردا ای ۔

،ہٹ ہٹ رہی تینوں ہوڑدی ساں

پیا جیو تیرا مینوں ساڑدا ای ۔

،چھپ لک کے دکھ نباہیئے نی

نیہ ہّڈ پیا برے حاَل دا ای ۔

،ہاشم شاه' میاں خبر سوئی ہوسی'

ہوسی، دھروں حکم جویں کرتار دا ای ۔ 20 ۔

21

،قاف قہر کیتا میرے نال ہوتاں

! ہو گیا ہے بے پرواه مائی

،مینوں سڑی نوں پھیر کی ساڑنی ہیں

! تینوں ترس نہیں گھر جاه مائی

،جاساں ہوت دے کھوج ڈھونڈیدڑی میں

! گھر بار تھوں آسرا لاه مائی

،ہاشم شاه' میاں ایہہ عرض میری'

سچے ربّ دی دھر درگاه مائی ۔ 21 ۔

22

،قاف کیچ مکان دے پندھ پئی

! وتِ جیونے تے ہتھ دھوئ مئیے

،لکھ آفتاں راه مسافراں نوں

! تیری وات ن پچھسی کوئِ مئیے

،بیلے بار اگے تیرا کون بیلی

! کدی سمجھ ندان ن ہوئِ مئیے

،ہاشم شاه' بلوچاں دا دکھ کیہا'

لکھے اپنے نوں بہہ روئِ مئیے ! 22 ۔

23

،لام لگڑی بھاه پریم دی نی

مائی ! ہوت گئے ساڑ بال مینوں ۔

،ہائِ ہائِ ! وچھوڑا پنوں یار والا

مائی ! نہیں سی خواب خیال مینوں ۔

،جیہڑی ربّ بھاوے اہا کجھ ہوسی

مائی ! نال وچھوڑے نکال مینوں ۔

،ہاشم شاه' بلوچاں دے آونے دی'

کوئی کڈھ وکھال توں فعال مینوں ۔ 23 ۔

24

! میم مرن بھلا کسے ڈھنگ دھیے

ہتھیں اپنی زہر ن کھائیے نی ۔

،نیہں لائکے کیوں پچھتاونی ہیں

نیہں پہلے ہی سمجھ کے لائیے نی ۔

،نازک شیشہ ہے سسیئے ! یار والا

کیوں وس بدرداں دے پائیے نی ۔

،ہاشم شاه' پہاڑ توں عشقَ بھارا'

قدر اپنے بھار اٹھائیے نی ۔ 24 ۔

25

،نون نیہں دا سار کی لوک جانن

دردوند ہی جاندے پیڑ نوں نی ۔

،ایویں سمجھ مائی ! سسی کوکدی ہے

جدھے لگڑی پیڑ سریر نوں نی ۔

،لشکر عشقَ دے سسی نوں آن پئے

نال دکھاں دے گھتّ وہیر نوں نی ۔

،ہاشم شاه' میاں دکھ درد میرا'

ہوسی مالم ربّ خبیر نوں نی ۔ 25 ۔

(خبیر=جانکار)

26

،وار وار گھتی دھیے سسیئے نی

! کدی لاه بلوچاں دی آس مئیے

،ادھی رات دے اٹھ کے راه پئے

! لکھیا مول ن پوندا ای پاس مئیے

،پنوں مد پوائکے مست کیتا

! ہویا حق بلوچاں دا راس مئیے

،ہاشم شاه' میاں دیکھیں ہوتزادے'

گرداں پہنچیاں جائ اکاش مئیے ! 26 ۔

27

،ہے ہوت گئے سسی جاؤنا ای

ایویں پئی بھلی مینوں مائع ! موڑیں ۔

،اگا پنوں دا تے پچھا سسڑی دا

جاندا ہوتاں نہ جگ مہار موڑے ۔

،ترننجن بیٹھیاں سئیاں نوں چھّڈ جاساں

پچھا یار بلوچاں دا کون چھوڑے ۔

،ہاشم شاه' میاں اٹھ ہوت گئے'

جتھے سسی دے جاونا عشقَ گھوڑے ۔ 27 ۔

28

،لام لاه دوالیا باز گئے

اڈے پنچھیاں نوں ڈوراں پاونی ہیں ۔

،نت کوچ تے نت مقام جنہاں

تنھاں ہوتاں دا عشقَ کماونی ہیں ۔

،گوئل والیاں دے کیہڑے تھائیں مئیے

میرا آکھیا توں جی ن لیاونی ہیں ۔

،ہاشم شاه' جیہا جیہڑا نیہں لاوے'

توں تاں عشقَ نوں لّج کیوں لاونی ہیں ۔ 28 ۔

29

،علف اکھیاں کرماں دیاں تتیاں نی

! رو رو لینی ہاں نت سجائ مائی

،اکھیں دیکھ ن پنوں نوں ودیا کیتا

! کتے ہوتاں دے پندھ پچھائ مائی

،جیہڑی ہوونی سی سوئی ہوئِ رہی

! توڑے لکھ نصیحتاں لائِ مائی

،ہاشم شاه' بلوچاں دی واٹ دسی'

تینوں دیسیا ربّ رجائِ مائی ! 29 ۔

30

،یہ یار پچھے توں تاں جاندڑی ہیں

تینوں ملگُ جے ربّ ملاونا ای ۔

،کھڑی بانہہ کرکے سسی وچ تھلاں

ربا ! غیراں دے وسّ ن پاونا ای ۔ 30 ۔