وفا کی روشنی پاتے تو آتے

وفا کی روشنی پاتے تو آتے

چراغ دل جو جل جاتے تو آتے

اک ان کی ذات سے سچی محبت

میاں جو آپ فرماتے تو آتے

تمہارے عشق میں اک روز ہم بھی

سر بازار بک جاتے تو آتے

فنا کرنے کو تم پر اپنی ہستی

تہ شمشیر آ جاتے تو آتے

کہاں دور خزاں میں ان کی آمد

جو موسم پھول برساتے تو آتے

غرض ہم کو زمانے سے نہیں ہے

اشارہ آپ کا پاتے تو آتے

بلانا چاہتے تھے ان کو عالمؔ

جو قصداً آپ گر جاتے تو آتے