اے کاشکی بہ عالم، تا چشم کار می کرد

اے کاشکی بہ عالم، تا چشم کار می کرد

دل بود و آدم آں را قربان یار می کرد

زیں خوبتر چہ میشد گر ہر نفس، بہ جاناں

یک جان تازہ میشد عاشق نثار می کرد

دل را ببین کہ نگر یخت از حملہ ای کہ آں چشم

بر شیر اگر کہ می برد، بی شک فرار می کرد

جاں را بہ زلف جاناں از دست من بدر برد

دلبر اگر نمی شد ایں دل چہ کار می کرد؟

گر مرغ دل ز جاناں دزدید می چہ بودی

تا شاہباز چشمش از نو شکار می کرد

شورای دولت عشق فاتح اگر نمی شد

جمہوری دلم را غم تار و مار می کرد

دلبر اگر دلم را میخواند بندہ ہرچند

آزادی است دینم، دل افتخار می کرد

باران دیدہ من درفصل دوری او

صحرای سینہ ام را چوں لالہ زار می کرد