ہر کہ از جام لب مے گونۂ او مے خوار شد

ہر کہ از جام لب مے گونۂ او مے خوار شد

بے خبر از دو جہاں شد فارغ از اغیار شد

نرگس مخمور او در مجلس مے خوارگاں

بادہ شد ہم جام شد ہم ساقی و خمار شد

از پے آزار جان مردماں مژگان او

نیش شد پیکان شد نوک سناں شد خار شد

تا کند نظارہ حسن خویش را آں دلبرم

دل ربا شد چارہ گر شد طالب دیدار شد

وصف زلف آں نگار از اوحدیؔ بشنو کہ گفت

مار شد ہم دام شد زنجیر شد زنار شد