ہر کہ از جام لب مے گونۂ او مے خوار شد
ہر کہ از جام لب مے گونۂ او مے خوار شد
بے خبر از دو جہاں شد فارغ از اغیار شد
نرگس مخمور او در مجلس مے خوارگاں
بادہ شد ہم جام شد ہم ساقی و خمار شد
از پے آزار جان مردماں مژگان او
نیش شد پیکان شد نوک سناں شد خار شد
تا کند نظارہ حسن خویش را آں دلبرم
دل ربا شد چارہ گر شد طالب دیدار شد
وصف زلف آں نگار از اوحدیؔ بشنو کہ گفت
مار شد ہم دام شد زنجیر شد زنار شد
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
