مستیٔ من نے ز جام مے خانہ است

مستیٔ من نے ز جام مے خانہ است

کیں ہمہ دیوانگی زاں نرگس مستانہ است

در ہوایت گشتہ ام فارغ ز خود و ز ہر دو کون

کاشنائے تو ز خود و ز دو جہاں بیگانہ است

مبتلائے عشق ہر جا حسن تو بیند عیاں

گر حریم کعبہ و گر دیر و گر بت خانہ است

آں کہ شد مست از مئے توحید می بیند چنیں

کاں صنم خود بادہ و خود ساقی و پیمانہ است

اوحدیؔ آں حسن کز وے دو جہاں روشن شدہ

جلوہ کاں لامع از رخسار آں جانانہ است