بس کہ چشمان تو خون خلق عالم ریختند

بس کہ چشمان تو خون خلق عالم ریختند

پشتہ پشتہ گشتہ در کوئے تو برہم ریختند

صد ہزاراں صورت اندر قالب حسن و جمال

ریختند اما ز تو مطبوع تر کم ریختند

ہر چہ در عالم ہمی بینم نمی ماند بہ تو

شکل تو گوئی نہ از ارکان عالم ریختند

بے لب لعل تو سر مستاں شراب ناب را

از قدح خوردند و از مژگاں ہم آں دم ریختند

از دل جامیؔ چہ ساں روید گیاہ خرمے

چوں در آں ویرانہ تخم محنت و غم ریختند