چوں تو جان منی اے جاں چہ کنم جان جہاں را

چوں تو جان منی اے جاں چہ کنم جان جہاں را

چو منم زندہ بہ عشقت چہ کشم منت جاں را

چو رسد از تو جراحت بود آں منت و راحت

بدو صد لابہ از آں رو طلبم زخم سناں را

چو حدیث تو نگویم صفت نطق نجویم

چو رہ عشق نپویم چہ کنم پائے دواں را

چو ز عشق تو خرابم بہ جان تو شتابم

چو نشان تو نیابم بہ ہلم نام و نشاں را

دلت از فیض نہانی نشود لوح معانی

چو حسینؔ ار بہ گذاری روش نطق زباں را