حسن خویش از روئے خوباں آشکارا کرده ای
حسن خویش از روئے خوباں آشکارا کرده ای
پس بچشم عاشقاں خود را تماشہ کرده ای
تم نے اپنے حسن کو حسینوں کے چہروں سے ظاہر کیا ہے اور پھر عاشقوں کی آنکھوں سے اپنے حسن کا نظارہ کیا۔
ز آب و گل عکس جمال خویشتن بنموده ای
شمع گل رخسار و ماه سرو بالا کردہ ای
جرعہ ای از جام عشق خود بہ خاک افشانده ای
ذو فنون عقل را مجنون و شیدا کردہ ای
گرچہ معشوقی لباس عاشقی پوشیده ای
آنگہ از خود جلوه ای بر خود تمنا کردہ ای
موکب حسنت نہ گنجد در زمین و آسماں
در حریم سینہ حیرانم کہ چوں جا کردہ ای
می کنی جامیؔ گم اندر عشق اسم و رسم خویش
آفریں بادا بر ایں رسمے کہ پیدا کردہ ای
یہ متن درج ذیل زمرے میں بھی شامل ہے
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
