شوخے کہ بلائے عقل و دیں است

شوخے کہ بلائے عقل و دیں است

غارت گر جان و دل ہمیں است

تصویر خیال آں پری رو

تسکیں دہ خاطر حزیں است

صد زہر بلا بہ کام من ریخت

آں لعل کہ رشک انگبیں است

گفتم کہ جفا و جور تا چند

گفتا کہ سزائے عشق ایں است

گل کرد کہ دل بہ سینۂ ماست

آں دشمن جاں کہ در کمیں است

زنگی بہ چہ حبش نزادے

خال تہ زلف عنبریں است

رخسار تو رشک لالہ و گل

نازک بدنت ز یاسمیں است

در عشق تو کرد راز من فاش

خونم کہ طراز آستیں است

از فیض لب تو زندہ باشد

تا نام مسیح بر زمیں است

امید ترحم از تو دارد

کشفیؔ کہ غلام کمترین است